A mi się zdaje, że on ją poznał gdy dzwoniła w nocy.

 "Blondynka " nie załapała, że o niej mówi.

Ona musi mieć wyraźnie napisane - KONSTYTUCJA.

"On nie odebrał telefonu, ja się nagrałam,"

A na czym się ona w tych latach  nagrała?

Myślałem, że to Gajos wyłysiał, zalizany przez krytyków, a to Szarik, no masz.
„Przyczajony geniusz, ukryty pies”. Ten pogrzebany został już dawno. Zero złudzeń. Odnosi się to także do reszty całej tej czeredki aktorskiej, reżyserskiej itd.
Widziałem kiedyś te Narty, nędza okrutna, do końca nie dałem rady. Kiedy JPII był już mocno zchorowany, Pilch postanowił odmitologizować jego wpływ na Polaków. Schematyczna satyra. Jakoś Pilch nie pisze o celebrytach ponad prawem, sędziach łaszących się na 5 dych i innych przywarach tej czerwonej elity. Zresztą może i pisze, nie czytam jego książek.
Siląc się na ocenę samego aktorstwa, to ono jest przeciętne, przynajmniej to filmowe. Widać to w starych filmach, których po latach nie da się oglądać, bo wszystko zgrzyta. Ale może to być wina reżysera, montażu, itd. Nie jest to aktor komediowy w znaczeniu kabaretowym, mimo takich występów, i przerysowanej roli Tureckiego. Najlepiej to widać na tle innych aktorów, np. w Kabarecie Dudek, czegoś tam brakuje. 
Co do ról teatralnych to wypada to znacznie lepiej i nawet zabawnie. Ale szczyt ma jusz Gajos dawno za sobą. To może być wina kiepskich scenariuszy i reżyserii. W sztukach Drdy był zabawny. W Ławeczce także, w Kolacji na cztery ręce, jako Bigda. Tych dobrych teatralnych ról jest znacznie więcej. Te oceniam wysoko. Ale te nowe sztuki to jest po prostu tragedia sama w sobie, trudno winić tu Gajosa, że musi w tych gównach grać.
Lepiej wypada jako cieć/chłop/ubek, taki cham trochę mniej lub bardziej ociosany. Może to bardziej zgodne z jego naturą, ale nie widziałem go na żywo. Taki wyciszony/zadumany inteligent po przejściach mu nie wychodzi, chociaż zdarzają się fajne role.
Jak w tych rolach pojawiają się emocje, to wyłazi z Gajosa jakiś taki wschodni, sowiecki ton/zaśpiew... ale może tylko mi się tak wydaje.
Mnie to pytanie o Lidkę i Marusię, zadane po 40 latach rozbawiło, czyli może to brak humoru albo zmęczenie popularnością i zaszufladkowaniem ale... to przecież było sto lat temu i już dawno Gajos udowodnił, że grać potrafi. Człek chciałby być podziwiany za inne, bardziej ambitne role a tu figa. Podobnie kiedyś Pokora się wypowiadał o roli hrabiego Ponimirskiego w Karierze Nikodema Dyzmy i innych swoich komediowych rolach. Pokorę w tych rolach uważam za rzeczywistego geniusza. A on — dystans, jakby te role były gorsze. Tu człowiek już sam reżyseruje a tu mu ciągle hrabiego przypominają.

jusz  — miało być albo Janusz albo już a zostało tylko tyle :)

"Przyczajony geniusz, ukryty pies" mnie ubawił, chociaż jubilat mógłby się obrazić. Ja do mniej więcej 2005 r. byłem lemingiem i przeczytałem parę książek lansowanego wtedy mocno Pilcha. Wydaje mi się, że wtedy nie atakował zbyt mocno katolików, może dlatego, że pisał felietony do "Tygodnika Powszechnego" i mu nie wypadało. Te "Narty" wyglądąją z tego co piszesz, jak jakaś robota na zlecenie, bo w tamtych czasach głównie pisał o polityce i o swoich ziomkach protestantach z Wisły. Kiedy Pilch zaczął opisywać swoje problemy alkoholowe dałem sobie z nim spokój. Nie wiem o czym teraz pisze. 

Też znam role teatralne Gajosa tylko z Teatru Telewizji, bo na żywo go nie widziałem i w telewizji miał faktycznie pole do popisu, bo było tam dużo spektakli na wysokim poziomie. Te role były często podobne, ale dobrze się to oglądało. Polskie filmy po latach rzeczywiście wypadają słabo.    

ja Gajosa lubię jako aktora, nic na to nie poradzę, polubiłam go wieki temu jako diabła w spektaklu "Zapomniany diabeł no i oczywiście w roli pospolitego czarta w "Igraszkach z diabłem":-) Role idealne dla niego. ale podobała mi się jego kreacja w spektaklu teatru tv pt. "Norymberga". Czterech pancernych nie oglądałam z pietyzmem, byłam za mała, potem już nie puszczali, więc mnie nie kojarzy się Gajos z Jankiem. No i lubiłam Tureckiego z kabaretu Olgi Lipińskiej

Wielu jest dobrych polskich aktorów, myślę, że polskie uczelnie PWST bardzo dobrze przygotowywały do pracy. Natomiast poziom moralny tej bohemy zawsze wprawiał mnie w nieprzyjemne osłupienie, niesmak i czasem obrzydzenie. Czytalam kiedyś bigrafię Kaliny Jędrusik i refleksję po tym miałam taką , że lepiej było nie czytać....

Oni zawsze będą sobie wystawiać laurki, bo jak nie oni, to kto powi o nich dobre słowo? Wiedzą o tym, tak myślę.

"Wypowiedzi Jandy nie chciałem komentować, bo one mówią same za siebie."

Wyjatkowo nie trawie tej kobiety.

Dla ścisłości - ubawiła mnie przeróbka tytułu dokonana przez umamiego. Sama książka to w 95 % nudy, które szybko przekartkowałem. 

Pilch pisze już wyłącznie o starczej chuci. To jest niezwykłe, gość porusza takie tematy, a ostatnia erekcja gdzieś mu tam niewyraźnie majaczy w przeszłości i po wódce myli mu się z obieraniem marchewki do rosołu....

Do tej szkoły w Sułkowicach bardziej by pasował wypchany pies Cywil, ale on nawet w połowie nie był tak popularny jak Szarik.

Witam.

Notka ciekawa, jak zawsze u Pana. Ta rola gangstera, niemieckojęzycznego ubeka (albo wsiowca, kto go tam wie) też mocno utkwiła mi w pamięci bo była baaardzo prawdopodobna i niezwykle lakoniczna, a scena strzelaniny w hotelu to majstersztyk, jak dla mnie, kina. Ja tej książki raczej nie kupię bo nie znajdę czasu na jej przeczytanie. Leży zaległy Holoubek i "Pisz pan książkę," a i pewnie  autor książki, sponsor i wydawca ma i tak tę książkę zfinansowaną bez mojego przeczytania, i raczej o to chodzi aby ona wogóle się pojawiała i pana Janusza oraz pewne zjawiska utrwaliła na kartach papieru. Jednak postać tego aktora nie jest mi obojętna, a to z tego powodu, że brał udział w moich emocjach. W emocjach dzieciństwa jako Janek z "Czterech pancernych," a potem w wielu innych i o tych emocjach to, moim zdaniem, warto opowiadać bo są czymś niezwykle cennym, przynajmniej dla mnie. Jak mawiał już nie raz Gospodarz portalu kiedyś aktorów chowano za murem cmentarza. Czy tak będzie z panem Januszem to ja nie wiem ale to w czym aktor bierze udział jest chyba nie mniej ważne niż jego gra. Gra świetna, bo uważam, że warsztat pana Janusza jest na wysokim poziomie co udowodnił w wielu kreacjach nawet wtedy gdy jako milicjant po tajniaku popylał "Syrenką" w czasach swojej aktorskiej młodości. Jeśli bym jednak miał spojrzeć na te kreacje, które wywarły na mnie szczególne wrażenie to jest to postać alkoholika. Rola w "Żółtym szaliku" nie jest jednak pierwszą taką rolą w jego karierze. Ten "Żółty szalik" był, jak dla mnie, bardzo ciekawy ale niezwykle epizodyczny. Film  oddawał "istotę nałogu," ale do grania to tam już pan Janusz miał niewiele. Zupełnie inaczej było w roli alkoholika w filmie "Ucieczka z kina Wolność". Inaczej nie dlatego, że rola alkoholika była trudniejsza do zagrania ale dlatego że została osadzona w niezwykłej fabule i konstrukcji znaczeniowej filmu. To nie jest tak, że można swobodnie oderwać grę aktorską od "dzieła" bo jedno bez drugiego nie istnieje. I ten filmowy plan, swoiste "teatrum" filmu "Ucieczka z kina Wolność" powoduje że rola alkoholika, którego gra Janusz Gajos w tym filmie zapada mi w pamięci. No ale... na temat tego filmu to można by napisać pewnie osobną notkę. Tak czy siak książki nie przeczytam no chyba że ktoś wpadłby na pomysł aby porozmawiać z panem Januszem Gajosem "na poważnie" o rzeczywistych motywach jego udziału w różnych przedsięwzięciach filmowych, w tym w filmie "Ucieczka z kina Wolność." Dobrze wiemy że taka książka nie powstanie i chyba dobrze też wiemy dlaczego.

Dziękuję za notkę i pozdrawiam

To fakt, że Gajos działa na lokalnym poletku propagandy. Dziękuję za ciekawe komentarze i pozdrawiam.

Gajos`strasznie`chciał`zostać`aktorem`i`zapłacił`za`to`cenę.Od`czasu`Janka`Kosa`grał`bardzo`duzo`i`to

`była`głownie`"obsada`aktorska".`Janek`Kos`wygłosił`kwestie`"Bug! Jesteśmy w Polsce! "`i`było`po`nim.Grał`partyzantów`i `milicjantów. Niby był na ekranie`ale`"wiekich"ról`nie`dostawał.Zostały`3-4.`W`tym`ten`serial.

http://polskiemuzy.pl/janusz-gajos-aktorski-skarb-narodowy

Trudno się dziwić, że skoro młody Janek Kos wykazywał entuzjazm z powodu dotarcia do linii Curzona, to potem w dojrzałym życiu był partyjniakiem, ubekiem, cenzorem, gangsterem, prokuratorem, szemranym biznesmenem... Partyzanta akurat nie pamiętam. 

Z różnych mapek w Internecie wynika, że linia Curzona przebiegała częściowo wzdłuż Bugu. Wprowadzają w błąd?

No nie zawsze:

źródło zdjęcia - Teleman

Przypomniał mi się taki film Andrzdja Kondratkiua "Pełnia," film który lubię pomimo iż jest to typowy społeczny produkcyjniak. Lubię go za kondratiukowy klimat. Gajos gra w nim młodego, bezrobotnego, początkującego alkoholika Janka, który ma trochę pieniążków od władzy. Pieniążki te pochodzą z zabranej za odszkodowaniem na poczet budowy Zalewu Zegrzyńskiego ojcowizny. Utrata ziemi i korzeni życiowych plus forsa daje postać nie mającego czego robić w życiu młodzieżowca w gumofilcach. To trochę nietypowa jak na filmowe "emploi" pana Janusza Gajosa postać. Nietypowa, tak jak i klimat filmów Kondratiuka. Ale skoro nie powinno się odrywać roli od dzieła to ten film różnicuje, jak dla mnie, dorobek aktorski pana Janusza.

Były jeszcze Rozmowy przy wycinaniu lasu.

Nawet kiedy grywał "człowieka ze struktur zła" ten dorobek był zróżnicowany. Nie zapominam, że były jeszcze te role plebejskie, bo diabły Drdy to też wieś.

"Pełni" nie widziałem. Telewizja dość często pokazuje filmy Kondratiuka, ale raczej te późniejsze.

No jasne, bo niby oficjalnie chłop i robotnik rządził, ale ten katolicki ciemnogród jednak tam się uchował a i do miasta, do fabryk, trzeba było trochę ludzi napędzić.

Big Bang:

źródło zdjęcia - polki.pl

Podobno "kultowe dialogi" na ale widziałem dawno i nie pamiętam. Kultowe dialogi Polaków przy skrzynce wódki. Polska wieś w odświętnych ubraniach z "kosmicznymi" dialogami. Jakoś w tym alkoholowym "emploi" pana Janusza odnajduję specyficzny portret społeczny Polaka, zaryzykuję wręcz gombrowiczowską "gębę" polskiego społeczeństwa. Ciekawe czy jest coś o tym w wywiadzie-książce?

Milionera to chyba jednak nie oglądałem ale... jak czytam opis to znów jest to film to "okropnym społeczeństwie". Zacytuję opis filmu ze strony

http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=1247:

"Barwny, 2656 m, 91 min

Lokacje: Giżycko, Kamionki.
Trzeci pełnometrażowy film Sylwestra Szyszki nawiązuje, podobnie jak poprzednie - "Ciemna rzeka" i "Mgła" - do tematyki wiejskiej, ale rozgrywa się w czasach współczesnych. Reżyser zapewniał jednak, że "nie jest to film o wsi, a wiejskie realia stanowią tu jedynie tło uwydatniające centralny konflikt filmu". Chodziło mu bowiem o ukazanie - poprzez zderzenie racji jednostki i ogółu - pewnych złych cech narodowej mentalności. "Milioner" miał być - w założeniach twórców - ilustracją zjawiska społecznego określanego mianem "polskiego piekła".

Bohaterem filmu jest Józek Mikuła, chłoporobotnik, który prowadzi z matką małe gospodarstwo i dorabia jako kierowca ciężarówki w pobliskiej cementowni. Gdy pewnego dnia wygrywa milion w toto-lotka, wieść o jego niespodziewanej fortunie rozchodzi się błyskawicznie po wsi. Józek postanawia rozsądnie zainwestować pieniądze: dokupuje ziemi, remontuje budynki gospodarcze, sprowadza maszyny. Ma gest - funduje wsi kolorowy telewizor, który instaluje w klubokawiarni. Ale sąsiadów niespodziewane bogactwo Józka kłuje w oczy, zwłaszcza że jego narzeczona, Zośka, jawnie manifestuje finansowy awans. Konflikt narasta, z czasem przeradzając się w otwartą wojnę. Coraz częściej powtarzają się wrogie gesty przeciwko Mikułom: ktoś wrzuca im martwe ptaki przez okno, ktoś inny dusi kury, truje psa, psuje traktor. Na ślubie Zośki i Józka, mimo rozdanych zaproszeń, nikt się nie zjawia, za to zawistnicy podpalają milionerowi stodołę. Nad wrogością sąsiadów szczególnie boleje matka Józka, która nie może pojąć zachowania współziomków. Ktoś wpędza krowy Józefa do bagnistego stawu. Biegnąca na pomoc matka Józefa dostaje ataku serca. Dopiero teraz przychodzi opamiętanie.

Gdy w 1977 r. odbyła się premiera filmu, krytycy przyjęli go dość sprzecznie. Jedni, uznając pokazaną w nim obsesyjną zawiść chłopów, ich grubiańskie obyczaje czy bardzo prymitywne metody rywalizacji za nieprawdopodobne, pisali, że w "Milionerze" reżyser daje przekłamany obraz społeczności wiejskiej. Inni traktowali te same cechy jako atut filmu, chwaląc, że "scenarzyści i reżyser wystąpili przeciwko pokutującemu ciągle duchowi schlebiania i sztucznej sympatii dla ludu". Zgodnie natomiast recenzenci podkreślali dobrą grę aktorów, a zwłaszcza występującego w głównej roli Janusza Gajosa - nagrodzonego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w 1977 roku. Kreowany przez niego bohater okazuje się osobowością bardzo złożoną: hojność walczy w nim z chciwością. Chciałby nadal być we wsi "swoim", a jednocześnie pokazać, że jest lepszy od swych krajan, lubi ich, czuje się z nimi związany, ale i nienawidzi ich za małostkowość i wyrządzone mu krzywdy. [PAT]"

źródło zdjęcia - Telemagazyn.pl

Chyba jednak go widziałem ale pamiętam z niego niewiele.

"To kosmity były u nasz, to ja nie wiedziałam, to ja głupia byłam".

https://ninateka.pl/film/wojciech-marczewski-kino-w-teatrze-starym, cyt.:

"W rozmowie, odbywającej się w lubelskim Teatrze Starym po projekcji filmu Ucieczka z kina „Wolność”, Wojciech Marczewski opowiada o kulisach powstawania fabuły, a także o tym, jak realizując film o cenzorze, sam zmagał się z aparatem cenzorskim i formalnościami dopuszczenia filmu do realizacji (??? - wątpiwości moje). Mówi także o inspiracjach, które „ciągną się za twórcami jak warkocze” – w przypadku omawianego filmu są nimi: Bułhakow (Mistrz i Małgorzata), Mozart (Requiem) czy Woody Allen ze swym obrazem Purpurowa Róża z Kairu. Poruszona zostaje także kwestia tworzenia scenariusza: jak konstruowani są bohaterowie filmowi oraz jak twórca, by uzyskać większą autentyczność, utożsamia się z nimi podczas pisania. W Ucieczce… najbliższa Marczewskiemu jest osoba cenzora (Janusz Gajos). W nim upatrywać możemy alternatywnej biografii reżysera, a to dlatego, że kwestie postaw i krętych życiorysów doby komunizmu są niezwykle dla twórcy nurtujące".

Ale to jest jednak obok idei głównej zawartej w tym filmie, a podsumowanej w scenie na dachu.

Ciekawa jest ta informacja o tej dyskusji na temat "Milionera".

Gdy w 1977 r. odbyła się premiera filmu, krytycy przyjęli go dość sprzecznie. Jedni, uznając pokazaną w nim obsesyjną zawiść chłopów, ich grubiańskie obyczaje czy bardzo prymitywne metody rywalizacji za nieprawdopodobne, pisali, że w "Milionerze" reżyser daje przekłamany obraz społeczności wiejskiej. Inni traktowali te same cechy jako atut filmu, chwaląc, że "scenarzyści i reżyser wystąpili przeciwko pokutującemu ciągle duchowi schlebiania i sztucznej sympatii dla ludu". 

To jest to, co pisali nawet tu na SN blogerzy, że straszna wieś jaką raz za razem pokazują filmowcy w rzeczywistości nie istnieje. Ci krytycy którzy byli przeciwnego zdania nawet nie pisali, że obraz wsi w filmie jest prawdziwy, tylko żeby "nie schlebiać". Ale przecież "nie schlebianie" nie musi koniecznie prowadzić do pokazywania nieprawdy. 

Oczywiście, że muszą się zgadzać. Inaczej na ich miejsce wejdą inni i koniec z karierą. Oni nas tylko usiłują przekonać, że są po właściwej stronie a nie są i że walczyli/walczą z systemem. Widać to było za Solidarności. Lekki powiew zmiany i oni już pojawili się w kościołach, a kiedy wszystko wróciło w stare koleiny, plują na Kościół. A ten, żeby ludzie systemu mieli większy komfort, zmienia się na bardziej otwarty i tolerancyjny dla grzeszników :)

Szczerze, to ja ten film usiłowałem kiedyś zmęczyć ze 3 razy i chyba nie dałem rady, bo nie pamiętam tej dachowej sceny. Purpurowa Róża z Kairu obecna jak najbardziej ale to mi nie przeszkadzało.

Turecki jak żywy. Tak go obsadzano przez lata. Widocznie pasował.

geniusz geniuszem, a tu masz ukryty pies co się odkrył i teraz wszyscy już wiedzą, gdzie zawsze przebywał

Tam wchodziła w grę jeszcze niechęć ludzi z awansu do środowiska z którego się wywodzili. O tym też nie raz pisano.

Gdyby nikt nie musiałby być aktorem to pewnie nie byłoby aoidosów (Aoidos - Wikipedia.en) nie powstałaby "Odyseja" i "Iliada" nie byłoby Homera i wogóle sztuk przedstawieniowych czyli teatru. A skoro jednak są to do czegoś się przydają i zwyczajnie są potrzebne. Zarówno sztuka dworska dla władców i królów jak i plebejska - jarmarczna, odpustowa, cyrkowa. To nie jest tak, że kino wzięło się znikąd i to nie jest tak, że wszystko co w kinie powstaje ma wydźwięk propagandowy i systemowy. To tak nie działa. Przykład? Film "Wołanie" Marcina Dudziaka. Dlatego role Janusz Gajosa, z gruba bardzo, podzieliłem na dyfamacyjne i pozostałe. Film powstaje bo istnieje potrzeba czyli widz ze swoimi emocjami czy nam się to podoba czy też nie. Gross początkowej produkcji powojennej PWST w Łodzi to były filmy szkolne i instruktażowe. Pierwszym powojennym filmem pełnometrażowym był film "Dwie brygady":

"Czarno-biały, 2350 m, 86 min
Produkcja filmu zakończona zostala w lipcu 1950. Jak informuje "Film" (1950, nr 14) "w czynie lipcowym filmowcy polscy ukończyli produkcję filmu o 25 dni wcześniej".
Lokacje: Kalisz (fronton Teatru im. Bogusławskiego),
Dramat społeczny, przedstawiający konflikt młodego kolektywu fabrycznego z przychylnym mu, ale zacofanym starym fachowcem. Aktorzy przygotowują głośną wówczas sztukę czechosłowacką "Brygada szlifierza Karhana". Starzy chcą grać, jak się dotychczas grywało, młodzi chcą podpatrywać życie w fabryce. I na scenie, i w fabryce toczy się walka "starego" z "nowym". Stary aktor, Borowicz, portretuje na scenie robotnika Karhana, przyjmując także jego charakterystyczny sposób zachowania i mówienia. Dzięki wystawionej i oglądanej przez załogę fabryki sztuce robotnicy rozumieją lepiej własne problemy, a sam Fikejs przekonuje się do nowych metod produkcji".

źródło opisu

źródło zdjęcia - Przekrój - skan archiwalny

Przy filmie tym pracowało mnóstwo ludzi, a każdy z nich codziennie przychodził do pracy, jadł, spał, kochał, prowadził zwykłe życie. Film być może prosty i prymitywny - produkcyjniak - o spotkaniu starego z nowym - ale film angażujący sporo sił i środków wielkiej ilości ludzi. Nadający sens ich życiu bo przecież był owocem ich pracy. To również po to robi się filmy. Ja wiem, że można w ten sposób służyć "złej sprawie" ale owa "zła sprawa" to jeszcze nie wszystko. Jest tego znacznie ale to znacznie więcej. Aoidosi są jednak potrzebni.